Kameroen

5 maart

Helaas het werd géén rustige nacht, toen wij sliepen werd er aan de bus gerommeld. Daar onze twee jerrycans  met reserve diesel achterop stonden waren wij doodsbang dat ze deze zouden stelen. Bij controle bleek er een kudde geiten om de bus te scharrelen, en sommige kleintjes er zelfs onder zaten. En dat herhaalde zich een paar keer. Via een straatje tussen twee huisjes door kwamen we op het traject zonder bestrating door de jungle van nog zo’n slordige 300 km. Waar achteraf bleek dat een gemiddelde van 15 km. per uur amper haalbaar was. We hielden een koffiepauze, één jerrycan diesel leeggegoten in de tank, en weer vertrokken. Na ong. anderhalf uur moesten we stoppen, want er was een blokkade. Toen we even gingen kijken wat er aan de hand was, bleek er een vrachtwagen beladen met enorme boomstammen dwars over de weg te staan, en er stond een personen auto met een afgebroken voorwiel aan de kant. Nadat de personen auto vertrokken was heeft Kees nog een poging gedaan om door de zéér smalle doorgang te gaan, wat mislukte. Na bijna twee uur werd de vrachtwagen door een andere vrachtwagen weer vlot getrokken en konden wij weer onze weg vervolgen. Tegen de avond in een zeer klein dorpje van een paar huisjes een slaapplek gevonden. 

     

6 maart

Vandaag vertrokken voor de laatste en vijfde etappe van de 800 km. door de jungle. We hoopten de eerste grote stad voor donker te bereiken. Onderweg zagen we een waterpomp naast een schoolplein, dus dat namen we te baat om onze drinkwatervoorraad weer aan te vullen.

Jannie nam een foto van de schoolkinderen die naar ons zwaaiden. Maar bij het naderen van deze kinderen om hun de foto te laten zien op het schermpje van het fototoestel vloog een groot gedeelte weg, dus liep Jannie maar weer terug naar de bus. Daar was inmiddels de leraar aangekomen dus drukte Jannie de foto op ons fotoprintertje in de bus af en gaf deze aan de leraar. Hij was zéér dankbaar voor de foto, maar vroeg als we de volgende keer weer langs kwamen of we dan krijt en andere schoolbenodigdheden mee wilde nemen, want daar was een groot gebrek aan. Toen we in de plaats Djoum aankwamen bleek het tankstation toch diesel te hebben en konden wij weer aanvullen. Het was het eerste tankstation na 750 km. dus waren we er wel aan toe. We hadden het geluk dat het de hele dag droog was, maar in de middag dreigde het te gaan regenen. Toen we de laatste tien km. van het traject ingingen bleek het daar te hebben geregend, en was het modderspoor dusdanig glad en zacht, dat toen we iets opzij gingen voor een tegenligger en weer weg wilden rijden we vast kwamen te zitten. Maar met de hulp van de locale bevolking die de bus er uit duwde konden we weer verder. We waren dan ook dolblij dat we na een paar km. het eerste asfalt sinds dagen zagen. Na de stad te zijn gepasseerd, hebben we bij een zeer klein dorpje een plaatsje voor de nacht gevonden.

7 maart

Vanmorgen werden we verrast door de vrouw die ons toestemming gegeven had om bij hun op het terrein te mogen slapen met een handgemaakt souvenir. Na een uurtje rijden zijn we gestopt voor een koffiepauze en hebben toen de meeste rode stof van de afgelopen vijf dagen geprobeerd te verwijderen uit de bus, wat nog een hele klus was. Doorgereden naar Yaoundé de hoofdstad van Kameroen om een hotel te zoeken. Binnen de kortste keren hadden we een hotelletje gevonden. Na de bus op het parkeerterrein van het hotel te hebben geparkeerd en ingeboekt per direct een taxi genomen om naar de ambassade van Nigeria te gaan. Daar aangekomen kregen we te horen dat we éérst een visum voor Benin het buurland moesten hebben voordat zij een visum afgaven. Toen hebben we een taxi genomen naar het consulaat van Benin.Het consulaat van Benin was al gesloten, maar ze lieten ons toch toe. En waren zelfs bereid om het visum direct te regelen, waar we zeer blij mee waren, want dat scheelt ons een dag. Daarna teruggereden naar het hotel. Honderd meter van ons hotel was een Peugeot dealer, en daar gevraagd of ze een achter schokbreker voor de bus op voorraad hadden. Na de computer te hebben geraadpleegd bleek de levertijd ong. 2 weken te zijn, want zij moesten hem in Frankrijk bestellen. Deze wachttijd is voor ons te lang, want ieder ogenblik kan hier de regentijd beginnen, en daar wij nog een zéér slecht traject van klei van zo’n 70 km vlak voor de grens met Nigeria over moeten kunnen we dit nu niet hebben. Daarna terug naar het hotel om ons voor het eerst sinds tijden te douchen en te ontdoen van de rode stof in onze haren en oren.

8 maart

Eerst hebben we diverse papieren ingevuld en diverse kopieën van diverse visums gemaakt,

om vervolgens met de taxi (een rit van ruim een uur kost hier omgerekend ong. € 3,=) naar de ambassade van Nigeria te gaan. Daar hebben we het hele spul afgegeven en kregen we te horen dat we de paspoorten met de visums morgen om twee uur weer konden ophalen. Toen terug naar ons hotel gegaan. Daar met de bus naar de garage gereden, om de stalen motor beschermplaat die onder het motorblok zit los te halen van het motorblok, want door de vele klappen van stenen ed. onderweg is hij vast gaan zitten tegen de motor, en dat resoneert  dusdanig dat het net is of we een lekke uitlaat hebben. Bij de garage aangekomen bleek deze gesloten te zijn wegens de dag van de vrouw, hier in Kameroen een nationale feestdag. Teruggegaan naar het hotel en alle foto’s en dagverhalen bijgewerkt om ze via een usb stick in een internetcafé op de site te plaatsen.