Guinee/Senegal/Mauretanië/Marokko/Europa

7 april

                                          Richting Dakar (hoofdstad van Senegal).

In de ochtend Senegal binnen gereden, met 99% super wegdek. Eerst noordelijke richting
daarna naar het westen richting Dakar de hoofdstad. Onderweg kwamen in de plaats Tambacounda eerst getankt van het Senegalese geld wat we nog hadden, daarna geld uit de muur gehaald vervolgens de rest van de tank afgevuld en onze twee reserve jerrycans en het reserve tankje van 5 liter gevuld. Rustig verder gereden tot we in de plaats Kaolack daar een fatsoenlijk hotel gevonden, waar we het rode haar dat vol zat van de stof van ons lichaam hebben gespoeld en waar we ook heerlijk hebben gegeten.

8 april

                                          Emmertje cement doorgeven.

Na een uitgebreid ontbijt in het hotel de ergste rode stof uit de bus verwijderd zijn vertrokken voor de rit naar Dakar. Onderweg zagen we wel zeker honderd mensen bij een moskee die een ketting vormden en emmers met cement doorgaven. In de middag kwamen we aan in Dakar, en vonden een hotel. We kwamen hier pas tot de ontdekking dat het eerste paasdag was en de ambassades dus morgen op de tweede paasdag gesloten zullen zijn. Dus voorlopig het hotel voor twee dagen geboekt. Even gewandeld om de buurt te verkennen en aan de overkant van ons hotel heerlijk gegeten.

9 april

                                                    Onze route tot nu.
Na een rumoerige nacht, we zitten waarschijnlijk in de buurt van een nachtclub of disco, eerst
vers brood gehaald, en ontbeten. Op internet het laatste gedeelte van onze route naar Nederland bekeken ( ongeveer zo’n 6000 km.) door Mauretanië, Westelijk-Sahara, Marocco,
en Europa. En Jannie heeft nog even haar slaap ingehaald. Koffie gedronken en daarna onze site weer helemaal bijgewerkt en op internet gezet.

10 april

                                          In Dakar.

We zijn op tijd opgestaan om vroeg bij de ambassade van Mauretanië te zijn. We zijn er met een taxi heengereden en moesten voor de deur wachten, want ze waren nog niet open, en er stonden al diverse mensen te wachten. Na het invullen van de formulieren en de pasfoto’s en paspoorten te hebben ingeleverd, kregen we te horen dat we het de volgende dag om drie uur

’s middags weer op konden halen. Van een jongeman uit Duitsland kregen we te horen dat we voor Marokko géén visum nodig hadden. Voor de zekerheid zijn we toch maar even naar de Marokkaanse ambassade gegaan om het na te vragen, maar het klopte inderdaad. En dat scheelt ons ook heel wat gedoe, want het paspoort van Kees zit helemaal vol, en dat zou inhouden dat we óók nog eens naar de Nedelandse ambassade zouden moeten voor een noodpaspoort, wat weer enkele dagen langer zou duren, en extra kosten voor Jan met de korte achternaam. Dus dat scheelt ons een dag(en) wachten in het hotel, en kunnen we morgen al vertrekken richting Mauretanië. Na de lunchpauze zijn we de stad ingegaan om wat te wandelen en tevens een W.A. verzekering voor onze bus af te sluiten. Onze eigen all risk verzekering gaat bij het overschrijden van de grens van Marokko weer in. Daarna nog even gewandeld en in een restaurantje wat gegeten en toen terug naar het hotel.

11 april

                                          Internetzaken regelen op de hotelkamer in Dakar.

In de loop van de morgen hebben we alle voorbereidingen gedaan om het hotel te verlaten.

En hebben we de site nog even een update gegeven. Als we om drie uur onze paspoorten met de visums weer terug hebben rijden we gelijk door richting de grens van Mauretanië.
Onderweg kwamen we een autobus tegen waar een levende geit op een imperial was gebonden.
Daarna zijn we doorgereden naar de plaats Mbedine waar we een slaapplek zagen bij een huis in het dorp. Toen we één minuut stil stonden kwamen diverse kinderen om een kadootje vragen. Na een pen gegeven te hebben kwam er nog een andere dame en die vroeg om het shirt van Jannie, die hem ter plekke uittrok en aan haar afstond. Daarna kwamen nog een paar vrouwen en die begonnen aan het haar van Kees te voelen.

12 april

                                         Rivier als natuurlijke grens tussen Senegal en Mauretanië.

We zijn vroeg vertrokken richting Rosso de grensplaats Senegal/Mauretanië, het is een natuurlijke grens want het is een rivier, die uitsluitend met een boot/ferry over te steken is.

Om rond elf uur in de morgen kwamen we in Rosso aan. Helse toestanden bij de zéér ongeorganiseerde bende bij de douane, er stonden diverse vrachtauto’s een touringcarbus en diverse personen auto’s. We moesten voor Mauretanië een aparte WA verzekering afsluiten,
want zonder kom je het land niet in. Na ongeveer een uur vertrokken we met de boot de rivier over naar Mauretanië. De overtocht was in tien minuten gepiept. Daarna werden onze papieren ingenomen door de douane, die we na registratie en betaling van een soort inrij- belasting weer terug kregen, daar customs waar we de bus moesten invoeren pas om een uur of drie terug zou komen, was het wachten geblazen in de bloedhitte. De betreffende ambtenaar kwam pas om half vier aankakken. Na dat te hebben geregeld, konden we vertrekken.

Onderweg zagen we een leuk tafereel, een lelijke eend met daarnaast een kameel. We zijn doorgereden tot ongeveer dertig km. voor Nouakchott om in een rustig dorpje te overnachten tegenover een kleine moskee.

13 april

                                         Overstekende kamelen.

Om zes uur zijn we vertrokken, en tien minuten later op onze nuchtere maag kregen we onze eerste politie controle. De man was gekleed in een lichtgevend jack, en had een zwarte muts op en een sjaal voor zijn gezicht, we moesten erg lachen om zijn outfit, maar de man was erg vriendelijk. Onderweg was het oppassen geblazen voor overstekende kamelen. Kees heeft nog even gebruik moeten maken van één van onze reserve jerrycans met diesel, want het is in de woestijn niet al te druk bezaaid met tankstations. We kwamen aan bij de grensplaats Guerguarat waar we in no time Mauretanië uit waren, toen kwamen we in twee km. niemandsland waar dus ook géén weg was, en dus was het zoeken geblazen naar de douanepost van Westelijk Sahara/Marokko waar we na ong. twintig minuten arriveerden.

Daar duurde het erg lang, want we moesten door een hal rijden met een enorme scan robot die onze bus op wapens e.d. ging controleren wat weer gepaard met de diverse papieren en stempels. Tevens kwam er nog een douane ambtenaar die al met zijn pen klaar stond om de naam “Westelijk Sahara” door te krassen op de grote Afrika stickers op de zijkanten van de bus, wat Kees absoluut niet wilde en de man verbood aan de bus te komen. Jannie heeft het ter plekke opgelost door een stukje grijs ducktape overheen te plakken. Als eerste gingen we tanken en de reserve jerrycan vullen over de grens, want de diesel was daar erg goedkoop, n.l. ong. € 0,55 cent per liter. Het was daar een gezellig geheel, en al wat later op de dag, dus zijn we daar bij een cafetaria wat gaan eten en daar voor de deur gaan slapen.

14 april

                                         Gestrand schip.

We zijn kwart over zes vertrokken, en na een tijdje dachten wij weer eens een controle te krijgen, maar het waren politie agenten die aan ons vroegen of ze met ons mee konden liften, wat we geen bezwaar vonden ze stapten pas na ong. 30 km weer uit. We zagen erg veel kamelen, en we moesten twee keer stil gaan staan voor een konvooi uit de tegenovergestelde richting, want de wegen zijn hier in de woestijn dusdanig smal dat je wel aan de kant moet.
In de plaats Boujdour hebben we Dirhams (het Marokaans geld) uit een muur gehaald, wat tot onze verbazing voor het eerst weer kon met ons Rabobank pasje. Toen zijn we daar in een straat met behoorlijk wat restaurants relax wezen eten, bij verrek uit deze plaats nog even weer getankt. Toen zijn we door gereden naar de plaats El Marsa want we wilden graag een nacht met de bus op het strand slapen. Bij aankomst op het strand zagen we een schip wat gestrand was, waar meerdere mensen aan het kijken waren. Op deze plaats reden we ons weer eens vast, en met behulp van een paar mensen en licht graafwerk kwamen we weer vrij. Toen we wilden gaan koken kwam er een militair naar onze bus, en vertelde ons dat we daar niet mochten blijven slapen omdat het militair terrein was. Toen zijn we weer teruggereden naar het stadje waar we een plekkie vonden om te pitten.

15 april

                                         Stadspoort

Na opgestaan te zijn hebben we éérst vers brood en wat frisdrank gekocht. Toen we de stad uitreden zagen we een soort stadspoort van twee reuze witte kamelen. Daarna verder over een weg die over het algemeen de kustlijn volgde. We waren door een paar andere overlanders een paar weken terug gewaarschuwd dat deze omgeving bijzonder heet kon zijn, ruim 42 graden, maar wij hadden geluk het was op dat moment hoogstens 25 graden, dus voor ons zéér aangenaam.

                                         Pauze aan de Atlantische oceaan.

Voor de middagpauze vonden we een prachtige plek op de rotsen langs de zee om even te eten en uit te waaien. Aan het eind van de middag kwamen we aan in de kustplaats Ait-Nelloul vlak voor Agadir de eerste grote stad aan de aan de kust. Daar hebben we de bus op een parallelweg geparkeerd en zijn we een restaurantje in gegaan. Daar kregen we een authentieke Marokkaanse kamer aangewezen, en toen wij ons eten kregen kwam er iedere keer een kat naar binnen, daar Jannie er niet zo blij mee was en daar wij maar alleen in deze kamer waren heeft Jannie de deur dicht gegooid om rustig te eten. Toen we klaar waren bleek er aan de binnenkant van de deur géén klink te zitten en zaten we dus opgesloten. Na een poosje kwam de persoon die ons bevrijdde. Toen zijn we teruggegaan naar de bus en vonden daar vlakbij een goede plaats om te slapen.

\

16 april

                                         Atlas gebergte met besneeuwde toppen.

Toen we ’s ochtends vertrokken was het vanaf dat moment bijna alleen maar Noord Oost, dus landinwaarts. We reden door bijzonder mooi natuurgebied door de uitlopers van het Atlasgebergte waar de toppen nog met sneeuw waren bedekt. We reden voor het eerst sinds tijden over een echte snelweg (tolweg) die bijzonder mooi was, en weer de normale breedte. Toen we bij een tankstation stopten bleek het toen we uitstapten erg koud te zijn n.l. 7 graden.

        
We reden in de richting van de stad Marrakech waar we ongeveer een jaar of 30 terug ook al eens geweest waren. Daar aangekomen bleek alles vreselijk veel verandert te zijn, de winkelstraten waren belegd met marmer en alles was bijzonder schoon en fris.

                                         Fontijn in Marrakech.

We hebben nog een bezoek gebracht aan het plein met de slangebezweerders waar we toen ook in een hotelletje hebben geslapen. Het was er erg gezellig met enorm veel westerse toeristen.
In de loop van de middag zijn we uit Marrakech vertrokken richting de stad Fes één van de zeven koningssteden. Onderweg zagen we bij een stuwmeer in de bergen een weg aan het meer die afgesloten was voor doorgaand verkeer en voor ons een ideale rustige slaapplaats.

17 april

                                         Deeltje Spanje in Afrika.

We hebben het vandaag rustig aangedaan, en zijn dus wat later vertrokken. Toen we langs de plaats Meknes reden werden we opgebeld door Louis een andere overlander die we in Ashwan in Egypte hadden ontmoet, en waar we ook een tijdje mee opgetrokken zijn, hij vroeg waar we waren, want hij was de dag ervoor met het vliegtuig thuis gekomen en had zijn Toyota Landcruiser verscheept. Vandaag was het doel naar de Ferry toe te gaan die ons van Afrika weer naar het vaste land van Europa zou brengen. Deze dag gaf ons toch een apart gevoel, want zo zoetjes aan gingen we weer na zo’n krappe zeven maanden richting onze eigen cultuur met ons eigen geld, voedsel en gewoontes. Ook vandaag gingen we weer door een prachtig natuurgebied. Tegen de avond kwamen we aan bij de grens van Marokko met Spanje in de plaats Ceuta, dit is een Spaans gedeelte wat in Afrika ligt. Het is een zéér mondaine stad typisch Spaans, voor ons een beetje raar, want we konden voor het eerst weer met euro’s konden betalen. De grens formaliteiten waren in no time geregeld. We reden richting de haven waar we meteen werden besprongen door personeel van een boekingskantoor voor het boeken van de boot naar het vaste land van Spanje. We konden per direct vertrekken volgens het personeel, maar wij wilden liever de overtocht bij daglicht maken, dus boekten we voor de volgende morgen met een open ticket zodat we zelf konden bepalen hoe laat we opstonden. Hierna gingen we in het stadje even wat eten, en kwamen daar tot de ontdekking dat we met een tijdsverschil van twee uur zaten, dus onze horloges moesten twee uur vooruit, en kostte het ons twee uur slaap. bij terugkomst op het parkeerterrein bij het boekingskantoor bleken we op het terrein van de politie te staan en mochten daar dus niet overnachten. Toen zijn we doorgereden naar de boot, en onderweg zagen we een plaatsje waar we konden overnachten.

18 april

                                         We laten Afrika achter ons.

De boot naar Spanje zou om half acht vertrekken, dus i.v.m. het inboeken en oprijden moesten we al om zeven uur bij de boot zijn, en nu bleek dat we niet meer in Afrika waren, want hij vertrok exact om deze tijd. De overtocht duurde precies een uur, dus we hadden boven in het restaurant even tijd voor een kopje koffie en een croissantje en te genieten van de zonsopkomst. Bij het afrijden eindelijk géén formaliteiten meer. Onze kennissen André en Annemarie gebeld die in Spanje aan de kust wonen, dat we ongeveer aan het eind van de middag bij hun zouden langskomen.

                                         Uit eten met André en Annemarie en kennissen.
                                       
Daar aangekomen koffie gedronken en even lekker bij gekletst waarna we wandelend met nog een stel kennissen naar een Chinees restaurant zijn gegaan in de stad. Na heerlijk met z’n zessen gegeten te hebben zijn we weer teruggewandeld
en hebben we nog heel even op internet gekeken en zijn na een toch behoorlijk vermoeiende dag gaan slapen.

19 april

                                         Uitzicht vanuit het huis van André en Annemarie in Spanje.
Na uitgeslapen te hebben zijn we gewekt door Annemarie en na een heerlijk ontbijt en lekker gedoucht te hebben zijn we met hun auto een rondje door de omgeving gereden. De lunch hebben we genuttigd bij een Nederlands restaurant waar we voor het eerst sinds tijden weer eens een echte kroket proefden. Daarna zijn we naar een slager gegaan, die uit Purmerend kwam en super spullen verkocht. Toen hebben we thee gedronken en wat op internet gekeken.
De heerlijke avond maaltijd hebben we bij André en Annemarie gegeten. Daarna heeft Kees de bus weer even afgetankt, omdat we de volgende morgen vroeg om zes uur wilden vertrekken. de avond nog gezellig met z’n vieren doorgebracht en gaan pitten.

20 april  

                                         Mooie brug onderweg in Frankrijk.

Op tijd vertrokken richting Frankrijk. Het was bijzonder rustig in het verkeer, waarschijnlijk omdat het weekend was, dus nergens oponthoud. Het was goed weer, en om half vier gingen we Frankrijk in, hier was het weer betrokken en regenachtig. Om een uur zeven kwamen we aan bij een plaatsje ongeveer 500 km. ten zuiden van Parijs op een hoogte van ongeveer 1100 meter, er lag sneeuw en het was ong. 3/4 graden boven nul, dus voor ons bijzonder koud. We zijn gestopt op een parkeer terrein bij een mooi restaurant waar meerdere campers stonden, daar hebben we heerlijk gegeten en zijn daar vroeg onder de wol gegaan.

21 april

                                                   De totale route die we hebben gedaan door 33 landen.

’s Morgens vroeg opgestaan  en om ongeveer negen uur koffiepauze gehouden, en de volle goedkope diesel die we getankt hadden in Marokko uit de twee reserve jerrycans (40 liter) geleegd in de tank van de bus. Dit werd onze laatste dag, na een krappe zeven maanden van reizen/expeditie/vakantie waarin we enorm veel beleefd en gezien hebben hopen we vandaag weer in ons eigen bedje te kunnen slapen. Om ongeveer vijf uur kwamen we rond Brussel door een ongeval in een file van ongeveer een kwartiertje terecht, dit was vanaf Zuid Spanje ons eerste en enige oponthoud, dus we mochten niet klagen. Omstreeks acht uur kwamen we bij Corrie en René de zuster en zwager van Jannie aan en hebben daar heerlijk gegeten en wat bij gekletst, en zijn huiswaarts gegaan, ons eigen bedje in.