Namibië

Namibië

12 januari

                                          Jannie hoort getrompetter.

Om een uur of half negen vertrokken wij bij het tankstation. Na een kilometer of 8 werden we bij een checkpoint aangehouden door de politie voor een controle. Zij vroegen eerst het rijbewijs, dus geen probleem, daarna een formulier dat we een soort wegenbelasting hadden betaald, dat hadden we uiteraard dus niet. De politieagent vertelde dat we het papier bij het eerste tankstation (waar wij geslapen hadden) konden kopen. Eén van de agente’s ging mee terug in onze auto naar het tankstation om het papier daar te kopen en om ter plekke uit te leggen om welk papier het ging. Met het papier in ons bezit wederom zo’n 8 km. terug naar het checkpoint, daar aangekomen de agente er uitgezet, om vervolgens door te rijden. Na enige tijd reden we door een nationaal park ter grootte van Nederland. (Namibië is 20 x zo groot als Nederland, en er wonen ong. maar 2 miljoen mensen). Plotseling zagen we tussen de bomen een paar olifanten, dus gestopt en een paar plaatjes geschoten, hetgeen niet zo gemakkelijk was, want ze peerden hem meteen. Na weer enige tijd een grotere groep, maar daar begon er één te trompetteren, hij/zij was het er duidelijk niet mee eens.

                                          Kees bij de olifanten.

We reden zo’n 300 km. over een weg waar we af en toe een auto tegen kwamen, het was duidelijk dat we niet in Europa waren. We kwamen een Duits koppel tegen die wel een mooie campsite wisten, dus wij volgden ze, van de hoofdweg naar een graffel weg, en daarna over een blubberachtig karrenspoor. Daar kwamen we vast te zitten, waarna zij met hun 4 x 4 ons weer hebben losgetrokken. Waarna wij besloten terug te keren naar de hoofdweg om alsnog een andere plek te zoeken. Die vonden we enige kilometers verderop bij een picknickplek langs de doodstille hoofdweg.

13 januari

Daar er in Namibië maar 2 miljoen mensen wonen en het land ongeveer 20 maal zo groot als Nederland is kwamen langs de hoofdweg waar we sliepen maar twee tot drie auto’s langs die nacht, wat resulteerde dat we heerlijk rustig hadden geslapen. Na anderhalf uur kwamen we in de noordelijk gelegen stad Rundu aan. Waar we bij een groot tankstation vol tankte. Er was ook een supermarktje bij met vers brood en frisdrank. Tijdens de pauze geprobeerd op internet te komen, wat wel lukte, maar het was zo vreselijk traag, dat het niet lukte de foto’s op onze site te zetten.
Doorgereden richting de stad Grootfontein. Ook zagen we nog een kudde herten. Onderweg zagen we één km. van de weg een campsite
daar het al aan het eind van de middag was zijn we daar heen gegaan. De eigenaar sprak Zuid Afrikaans, dus dat was wel prettig. ’s avonds was er een buffet en hebben we heerlijk gegeten.

14 januari

                                          Jannie bij een termietenheuvel.

We hebben besloten nog een dag op de campsite te blijven. We hebben nu even de tijd om al het wasgoed te doen, onze site een update te geven en er verder een relaxdag van te maken.

Helaas was er deze dag geen internetverbinding mogelijk. We zijn een wandeling in de buurt gaan maken en zagen onderweg een reuze termietenheuvel.
We besloten tevens om naar een kennis van ons te gaan in Zuid Afrika. Hij en z’n vrouw hebben ook een soort campsite met restaurant en verhuren ook huisjes. Ze wonen in Yzerfontein aan de kust, ongeveer 60 km boven Kaapstad. Vanaf waar wij ons op dit moment bevinden is dat ongeveer 2000 km naar het zuiden.

15 januari

                                          Plekje op Roy's campsite.

Zoals we besloten hadden afgerekend op de campsite en vroeg vertrokken in zuidelijke richting, in eerste instantie naar Windhoek de hoofdstad van Namibië. Onderweg kregen we voor de verandering weer eens een lekke band, en tijdens het verwisselen van het wiel werden we tevens getrakteerd op een tropische regenbui met onweer. Toen we weer een paar kilometer onderweg waren zagen we ineens aan de kant van de weg een paar apen aan een hek hangen. Verderop zagen we een paar giraffen en even later een paar wrattenzwijnen. Daar het verkeer op deze weg veel drukker was en er géén vluchtstrook was, was het voor ons niet mogelijk foto’s van deze dieren te maken. Vroeg in de avond kwamen we in Windhoek aan. Na enig zoeken voor een plekkie kwamen we een Franse overlander tegen, die wel een plaats voor backpackers wist. Daar aangekomen ingecheckt, en een plaats voor de nacht gevonden.

16 januari

                                          Wieltje verwisselen, maar ik weet inm. hoe het moet.

Ook de dagen van overlanders rijgen zich aan één. Eerst ontbeten in het “backpackers” onderkomen met diverse rugzaktoeristen. Vervolgens onze band laten repareren, getankt en onderweg naar Zuid Afrika om na een paar kilometer bijna over een paar overstekende apen te rijden. Tevens hebben we onderweg nog een paar springbokken en een koppeltje overstekende marters gezien. Binnen anderhalf uur na elkaar beider achterbanden aan flarden, terwijl we al een paar duizend kilometer op zéér goede asfalt wegen reden. Dus in Mariental naar een bandenhal om twee nieuwe banden te laten monteren. Na deze pauze weer onderweg gegaan om een paar uur later de nacht voor de stad Keetmanshoop bij een politie controlepost de nacht door te brengen.

17 januari

                                          Uitleg over de gereden route.

Eerst een gezellige ochtend bij de politiepost gehad, iedereen wilde namelijk alles van onze reis weten en met ons op de foto. In Keetmanshoop getankt en wat drinken ingeslagen. diverse dieren gespot waar onder een groep gieren, apen en struisvogels. En nog een man die met autopech stond koelwater voor zijn radiateur gegeven.

Het landschap was erg afwisselend en de temperatuur ook, die liep op tot maximaal 39,5 graden. Om vervolgens door te rijden naar de grenspost van Zuid Afrika, het dorpje Noordoewer en Vioolsdrift aan de andere kant van de brug, het is een grens die natuurlijk gescheiden wordt door de rivier Oranje. De grens formaliteiten gingen zéér vlot, en ook deze keer hoefden we niet te betalen voor visums. Direct na de grens vonden we een rustig plekje om de nacht door te brengen.