Egypte

24 oktober

Na aankomst in Nuweiba in Egypte mochten wij pas een uur na de lopende passagiers met de vrachtwagens het schip verlaten en begon een enorm gevecht van ruim twee uur met de douane formaliteiten o.a. moesten we een Egyptisch kenteken bewijs met bijbehorende  kentekenplaten kopen en een verplichte WA verzekering afsluiten voor 7 dagen omdat onze Afrika-verzekering pas 1 november ingaat. Gelukkig hadden we een brandblusser aan boord anders hadden we een boete gekregen en een nieuwe moeten kopen. Daar ter plaatse blijven staan met de melding dat we er zouden blijven slapen.
In de morgen eerst de nummerplaten gemonteerd om vervolgens te tanken voor het enorme bedrag van krap 14 cent per liter, en door een enorm gebergte en de Sinaï woestijn naar Suez te gereden. Daar in de oude binnenstad een wandeling gemaakt door een park waar het behoorlijk druk was en langs het Suez kanaal vervolgens terug naar de bus om te pitten.

25 oktober

Brood gekocht en wat fruit voor onderweg. Ons langzaam uit de drukke stad Suez werkend op
weg naar Caïro (naar horen zeggen zo’n 20 miljoen inwoners). en dat bleek wel na aankomst in de stad, een enorme verkeerschaos viel ons ten deel. Om deze te ontlopen besloten we de Citadel van Salah Al-Din te bezoeken waar we toch langs reden. Na betaald te hebben bezichtigden we de moskee die zich ook binnen de muren van de citadel bevond, het geheel was zeker de moeite waard. Terug gekomen op het parkeerterrein besloten we de nacht daar maar door te brengen.

26 oktober

Onderweg naar de piramides bij Giza werden we aangesproken door iemand die ons een tour aanbood met een kar met paard, wat ons toch wel leuk leek om het wat rustiger aan te doen, om niet te hoeven lopen tussen de piramides bij een temperatuur van rond de 28 graden. We zijn ook in één van de piramides geweest, in de graftombe (niet aan te raden voor iemand met claustrofobie). De tour was leuk en interessant door de goede uitleg. Hierna gingen we nog naar een papyrus museum, waar werd uitgelegd en iemand ons liet zien hoe het papyrus werd gemaakt. Doordat de meeste personenauto’s en busjes op benzine rijden zijn er zéér weinig tankstations in de stad waar diesel verkocht wordt, het lukte toch weer er één te vinden.

Na de opstand is er géén normale politie meer en dus ook géén verkeersregels, waardoor wij  veelal links en rechts werden ingehaald maar ook véél spookrijders kregen links en rechts zodat wij ons zodanig onveilig voelden omdat we constant op een haar na geraakt werden om deze stad zo snel mogelijk te verlaten. Dus onderweg naar het zuiden langs de Nijl bij een fabrieksgebouw hebben we ons bivak opgeslagen. Daar kwam een man die Engels sprak naar ons toe die ons verzocht de bus te verplaatsen naar de potiersloge omdat de plaats waar we nu stonden gevaarlijk kon zijn. De bus verplaatst en thee gedronken met de bewakers die zich daar bevonden. Daar werd ons verteld dat de fabriek olie verwerkte onder andere zonnebloemolie. Na ongeveer 2 uur geslapen te hebben werden we wakker van geschreeuw en pistoolschoten, door ons cabinegordijn gekeken wat er gebeurde ik (Kees) zag dat één van de bewakers zijn pistool wilde doorladen hetgeen hem niet lukte, ondertussen werd een andere bewaker naar binnen getrokken want hij was in zijn dijbeen geschoten. Hierna werd de gewonde man met een ziekenwagen afgevoerd en keerde de rust weer en zijn wij weer heerlijk verder gaan slapen.

27 oktober

Na afscheid genomen te hebben van de bewakers en de man die Engels sprak en ons vroeg of we nog iets van het incident gemerkt hadden, wat we bevestigde.
Daarna afgezakt naar het zuiden langs de rivier de Nijl. Het is heel mooi hoe we de mensen langzaam zien veranderen, ze worden steeds donkerder.
Waarna we belanden in de stad Al-Menia, daar ingecheckt in een groot hotel prachtig gelegen aan de Nijl en een park, het bleek één van de vele stadscentrums te zijn want in een man vertelde ons dat er ong. 5 miljoen mensen wonen. Eerst de was gedaan en gedoucht, daarna door het oude gedeelte gewandeld vervolgens een taxi genomen die ons naar een goed restaurant zou brengen en na een rit van ongeveer 20 minuten belanden we op een punt van 10 minuten lopen van ons hotel, de rit kostte ons 36 eurocent. Na heerlijk te hebben gegeten en via het drukke park met allerlei kraampjes teruggewandeld naar ons hotel waar we de site zijn gaan updaten, mail bekijken en bankzaken hebben geregeld. Tijdens deze dingen hoorden we een enorm lawaai boven ons hoofd, Jannie ging even kijken en het bleek een bruiloftsfeest te zijnop het dakterras.

28 oktober

Na het ontbijt even ons water aangevuld en nog even de laatste emails bekeken, waarna wij richting de stad Asyut gingen, ongeveer 150 km. verder naar het zuiden. Daar we liever niet in het donker rijden, dit i.v.m. het wegdek, de verkeersdrempels die hier erg hoog zijn,waar we  meestal bijna stilstaand over moeten, en we willen natuurlijk ook wat zien. In de loop van de middag aangekomen in Asyut hadden we een mooie plek gevonden. Gewandeld, boodschappen gedaan en vervolgens bij KFC gegeten. Terug naar de bus en gaan slapen. Omstreeks 3.30 uur werd er op de deur geklopt, Kees keek voorzichtig wie het was, het bleek dat er 5 politie auto’s stonden. Ze vertelden dat het daar niet veilig was om te slapen en ze zouden ons wel even naar een andere plek brengen. Daar gekomen bleek de sleutel van het hek waar we door moesten niet aanwezig. Terug naar de plek waar we stonden maar dan ongeveer 100 m verder daar mochten we wel staan omdat daar permanente bewaking was.

29 oktober

Tijdens het ontbijt voelden we een schok door de bus, er was  een inparkerende politie agent tegen de trekhaak gereden. Hij schaamde zich rot. Verder onderweg naar de plaats Luxor tijdens onze koffiepauze zagen we aan de overzijde van een smal watertje een man en vrouw dadels in zakken stoppen die net waren geplukt, ze zwaaiden en vroegen met handen en voeten of we er ook een paar wilden hebben. De man gooide een zak met ongeveer een kilo over het water.

Bij een checkpoint werd ons medegedeeld dat we een politie escorte zouden krijgen, deze werd diverse keren door een volgend team afgewisseld. Na ongeveer 2 uur stopten ze er mee en konden wij op ons eigen tempo verder. In het donker aangekomen in de plaats Luxor, waar we van plan zijn een paar dagen te blijven  vonden we een prachtige plaats bij de Nijl.

30 oktober

Bij het ontwaken bleken we op de westoever te staan. Onze banden waren wat zachter geworden, waarschijnlijk door de enorme hoeveelheid drempels, gaten en sleuven in het wegdek. Kees besloot ze op te pompen met een compressor die hij had meegekregen van onze neef André. Het trok veel bekijks, waaronder een taxichauffeur. Deze  wilde ons graag de bezienswaardigheden van de Westbank van Luxor laten zien. Hij reed ons naar de Valley of  the Kings waren wij enige graf tombes bezochten met enorme mooie wandtekeningen/gravures waarvan de meeste in kleur. Hier mocht helaas beslist niet gefotografeerd worden. Daarna gingen we naar de Al-Deir Al-Bahari Temple waar diverse beelden van immense hoogte stonden van ruim 2000 jaar oud. We hadden deze dag een behoorlijk portie cultuur opgedaan bij een temperatuur van ruim 30 graden, en we mochten blij zijn dat het hier het najaar was zei onze chauffeur, want zomers is het voor ons niet te harden.          

De chauffeur bracht ons nog even langs bij een supermarktje om onze voorraad weer wat op pijl te brengen. Na terugkomst even gewandeld om de buurt te verkennen waarna we zijn gaan eten op een mooi dakterras met een fantastisch uitzicht op de Nijl van een hotel met restaurant van een Nederlandse vrouw die getrouwd is met een Egyptische man. Op het terras ontmoeten we 2 mannen uit België waarmee we een gezellig gesprek hadden.

31 oktober  

In de ochtend met de pont voor € 0,13 cent de Nijl overgestoken naar de andere oever waar zich onder andere de Luxor tempel bevindt. Daar hebben we ons met een paard en kar laten vervoeren naar de Karnak tempel, waarvan we hadden gehoord dat deze groter en imposanter dan de Luxor tempel. Het werd inderdaad bevestigd, want hij was zéér imponerend met huizenhoge beelden en zuilen iets wat een grote indruk op ons maakte. Op de terugweg bracht onze koetsier ons naar het Luxor museum wat absoluut de moeite waard was, want voor het eerst van ons leven zagen we een echte mummie van ruim 2000 jaar oud, en een originele strijdwagen en wapens. Daarna in de gezellige drukke binnenstad met de smalle winkelstraatjes gewandeld, nog even met een stel uit Groningen op een terrasje wat gedronken daarna verder gelopen, een mooie vechtpartij bekeken en in een fris tentje ergens op de eerste etage heerlijk gedineerd.

1 november

Van Luxor naar Aswan gereden wat ons opviel was de mooie struiken met bloemen langs de kant van de wegen. In de middag aangekomen gingen we op zoek naar de firma waar we de boot moesten boeken die ons over het Lake Nasser zou brengen naar Soedan (de grens Egypte/Soedan loopt dwars over het Lake Nasser). We waren te laat dus zochten een plaatsje voor de nacht, na dit gevonden te hebben ging kees naar de aanjager van de bus kijken, want die had het opgegeven. We werden aangesproken door een man in het Frans die wel even zou helpen. Toen het niet lukte nodigde hij ons bij hem thuis uit waar we op in gingen. In een dorpje met smalle steile straatjes van klei kwamen we bij zijn huis waar we een bezienswaardigheid bleken te zijn de één na de ander kwam even langs.

Er werd gevraagd of we wilden blijven eten, wat we hebben gedaan. Ze vroegen later of we ook wilden blijven slapen maar dat deden we liever in onze eigen bus.

2 november

Zoals afgesproken om acht uur ontbijt bij de familie thuis, er werd op dat moment door diverse dames de was gedaan met een machine uit de zestiger jaren. Daarna over de Hoge dam gereden die voor de elektriciteit van de stad Aswan zorgt omdat we daar naar verwezen waren want daar vertrekken de schepen naar Soedan. Daar gevraagd bleken we totaal fout te zitten want we moesten in de binnenstad van Aswan zijn. Daar aangekomen getankt en meteen even gevraagd of de linker voorband kon worden gecontroleerd of hij eventueel lek was want we vonden de band toch weer aan de zachte kant, er bleek aan de zijkant een minuscuul klein gaatje te zitten, wat ze meteen repareerde door er een tampon in te maken voor het enorme bedrag van omgerekend € 0,62. Gevraagd bij een toeristen info kregen wij het adres van het boekingskantoor. Daar werden we geholpen door de juiste man, die ons de trieste mededeling gaf dat er ongeveer één week een nationaal moslimfeest was en er niet werd gevaren, en dat de eerste boot pas weer vertrok op 14 november, we hebben afgesproken op 12 november terug te komen om te boeken. Vervolgens  met een taxi naar de Soedanese ambassade om onze visums te regelen, maar daar óók hetzelfde feest, dus diverse papieren invullen en met de mededeling dat we daar onze visums op 13 november kunnen afhalen.

We spraken daar een paar Nederlandse backpakkers die géén visum konden krijgen, waarschijnlijk was de rede dat de heren een stempel van Israël in hun paspoort hadden staan.

Toen maar een leuke zeiltocht van anderhalf uur met een originele Nijl zeilboot gemaakt om ons daarna te bevredigen bij Mc Donalds. Na een zeer gezellig gesprek met de manager mogen we morgen terugkomen om de spullen op internet te regelen.

Onze bus uit de binnenstad opgehaald om op een goed plekje te gaan staan bij een park tegenover het boekingskantoor.

3 november

Terug bij Mc Donalds voor een ontbijtje en zoals gisteren beloofd om onze site bij te werken, bleken ze géén internet te hebben. Dus weggereden en verderop onderweg naar het gezin waar we de dag ervoor te gast waren toch nog maar geprobeerd om in te loggen op een netwerk, en ja hoor bingo, dus rustig onze site bijgewerkt en de bank/mail zaken geregeld.
Op een rustige plaats in de schaduw heeft Kees nog één poging gedaan om de aanjager/blower aan de praat te krijgen, wat mislukte. Bij het gezin aangekomen bleek de jongeman die een kennis had die er wel verstand van had aanwezig te zijn, hij stapte bij ons in en terug naar Aswan naar de bewuste kennis. Daar aangekomen ging de monteur direct aan het werk, hij maakte met een simpel draadje ergens contact waarna wij meteen de blower hoorde, dat betekende dat de aanjager niet kapot was, en hij dacht dat de storing in de knop van de aanjager zat. Daarna sloopte hij het hele dashboard eraf, zodat alles bloot kwam te leggen. Na een kleine 4 uur in het donker te hebben gewerkt was het klaar. Hij  kan nu alleen nog aan en uit en in de hoogste stand, waar wij uiteraard tevreden mee zijn, want op dit moment is het hier weer 32 graden, en waar wij heen gaan wordt het vermoedelijk alléén maar warmer. Daarna de jongeman teruggebracht naar zijn huis, hebben we daar nog gezellig met diverse familieleden wat gedronken en zijn daar ter plekke gaan pitten.   

4 november

Na het opstaan eerst naar de boerderij van de familie waar de beesten te eten kregen, we kregen twee eitjes die net gelegd waren en zagen dat de dames ter plekke bezig waren om brood te maken wat vervolgens in de oven ging. We waren onder de indruk dat het met de hand gemaakt werd en tevens de hoeveelheid maar dat was waarschijnlijk voor de hele familie en in verband met een moslim feest. Hierna zijn we naar de stad gegaan om ons in te schrijven voor het konvooi naar Abu Simbel, dit is voor toeristen verplicht omdat het 280 km door de woestijn is om daar te komen. Vervolgens nog even door stad gewandeld en de plaats opgezocht vanwaar zou worden vertrokken. Hier de bus

neergezet gegeten en gaan slapen.

5 november

Om 3 uur ging de wekker, om half 4 moest er gemeld worden bij de politie die het konvooi regelde. Er stonden auto’s, busjes en touringcar bussen waarna om 4 uur vertrokken zou worden, we vertokken om 4.15 uur. Het was in het begin nogal hectisch omdat de ene bus nog sneller wilde als de ander. Er waren onderweg meerdere checkpoints waar de kentekennummers werden genoteerd.

Dit wordt gedaan om te zorgen dat er niemand in de woestijn achterblijft. Na enige tijd kwamen we alleen te rijden wat ook wel lekker was omdat we toen lekker konden genieten van de opkomende zon. Om ongeveer half 8 kwamen we aan en brachten een bezoek aan de tempels van Abu Simbel, die in  de zestigerjaren ongeveer 60 meter zijn verplaatst omdat er een dam aangelegd zou worden waardoor deze tempels onder water zouden verdwijnen. Het moet een enorme onderneming zijn geweest als je deze enorme beelden en bewerkte wanden ziet. Om 9.45 uur moest iedereen zich weer melden want om 10 uur begon de terugreis. Weer moesten alle chauffeurs melden hoeveel passagiers er aan boord waren. Wij hadden besloten dat het wel fijn zou zijn het wat rustiger aan te doen en een nachtje te blijven , wat wel mocht. Nadat de groep vertrokken was werd het een eind rustiger en hebben verder lekker gerelaxed.

6 november


In Abu Simbel hebben we ons om kwart voor tien gemeld bij de controle voor het konvooi terug naar Aswan. Na aankomst in Aswan onze site weer bijgewerkt waarna wij zijn gaan eten bij Mc Donalds, waar we een paar Franse jongens tegenkwamen die we eerder deze week gesproken hadden bij de Karnak tempel in Luxor, een tijdje gezellig met hen gezeten waarna wij nog even door de stad zijn gaan wandelen waar wij wat boodschappen hebben gedaan. Daarna naar een parkeerterrein bij de Nijl gereden en voor de verandering weer eens in de bus de maaltijd gekookt en ons geïnstalleerd om de nacht door te brengen.

7 november

Na het ontbijt heerlijk gerelaxed aan de Nijl (het is hier nog steeds een graad of 30), ’s-middags
even in de stad gelopen om te kijken of er nog andere festiviteiten waren als de dag ervoor, er waren wel veel gezinnen in de stad en het was er erg druk met de plaatselijke bevolking.
Hierna geprobeerd om naar de plaats te rijden waar we meestal een internet verbinding hebben, dit lukte niet omdat er iets geëxplodeerd was waardoor de weg was beschadigd en dus was afgesloten voor onbepaalde tijd. Wij hebben toen een bezoek gebracht aan het Nubish museum, wat zeer mooi en interessant was. Hierna een plekje gevonden bij een parfumbazar waar we door iemand een kopje thee aangeboden kregen.

8 november

Op verzoek van de eigenaren van de parfumbazaar hebben we ons 10 meter achteruit verplaatst, na het ontwaken bleken we voor een kledingbazaar te staan. Eén van de medewerkers kwam naar buiten en begroette ons heel vriendelijk en bood ons thee aan, daar we net ontbeten hadden hebben we dat vriendelijk afgeslagen, maar hebben wel gevraagd of we een jerrycan met drinkwater mochten vullen, wat geen probleem was. Getracht verbinding te maken met internet maar dat lukte op deze plaats niet. Terug naar de plek waar we de afgelopen dagen wel verbinding hadden, maar ook daar niets van al dat lekkers. Hierna doorgereden naar de andere kant van de stad en een heerlijk plekje aan de Nijl gevonden waar we de rest van de dag hebben gerelaxt.

9 november

’s Morgens om 6.30 uur gewekt door touringcars en taxichauffeurs die de passagiers van de boten kwamen halen. Na ongeveer anderhalf uur keerde de rust weer. We raakten in gesprek met een taxichauffeur en vroegen hem waar we de bus konden laten wassen. Hij wilde persé achter het stuur naar de verderop gelegen wasstraat rijden, waar we al toeterend naar toe gingen. Aldaar aangekomen onderhandelde hij over de prijs, waarna in overleg met ons besloten werd om het te doen. Na een half uur zijn eigen werk gedaan te hebben kwam hij weer terug en zijn vervolgens naar een bedrijf toegegaan waar ze onze gasfles hebben gevuld, de man was trots wederom onze chauffeur.

Hierna hebben wij een plaats opgezocht bij het Sara hotel waar een mooi parkeerterrein zou zijn.
Daar aangekomen troffen we een overlander (dat zijn mensen zoals wij, vaak voor onbepaalde tijd over de wereld trekken over land) uit België aan met zijn vriendin uit Oeganda. Na een half uurtje met hem gepraat te hebben besloten we gezamelijk in de stad te gaan eten en om daar een paar andere overlanders te ontmoeten. In de stad troffen we 2 Nederlanders en een Duitser aan. Gezamelijk zijn we met z'n zevenen heerlijk in een visrestaurant wezen eten, waarna we teruggingen naar de parkeerplaats van het hotel. Daar onder een drankje zeer gezellig de verdere avond doorgebracht, daar ons gezamelijk doel de bootreis naar Soedan is.

10 november

Naar ons vertrouwde adres met de Duitse overlander in de winkelstraat gegaan waar we konden inloggen op een netwerk om onze site te updaten. Daarna terug naar de parkeerplaats bij het hotel daar geholpen de navigatie van de Duitser te repareren. Inmiddels kwamen de andere overlanders terug en zijn we met z’n allen naar een pas geopende supermarkt in de binnenstad gegaan om de voorraden aan te vullen. Nog voor het donker werd met 2 andere overlanders ong. 20 km. naar de andere kant van de Nijl gereden naar een campsite, waar we een koppel Zwitserse, Engelse en Duitse overlanders troffen. Daar gezamenlijk gezellig wat gedronken en gebabbeld en vervolgens naar ons mandje gegaan.

11 november

Om 9.30 uur zijn wij vertrokken om naar onze afspraak te gaan om te kijken naar om te kijken hoe de bruiloft van de 2 Nubische broers werd voorbereid, daar werden we door Bassan uiteraard ook een Nubiër aan zijn familie voorgesteld waar we ook wat te drinken kregen, vervolgens via de straat die totaal was afgezet met immens grote kleden van zijde met een groot podium met uiteraard enorm grote geluidsboxen. Toen naar het huis van Bassan daar werden wij voorgesteld aan zijn moeder en oma, vervolgens genoten we van een heerlijke maaltijd die voor ons was klaargemaakt. Daarna zijn we teruggegaan naar de campsite met de afspraak dat we ’s-avonds om half twaalf op een afgesproken plaats zouden worden opgehaald om de bruiloft mee te vieren. Onderweg nog even contact gezocht met internet waar bleek dat we een mailtje van Jens onze kleinzoon hadden gekregen dus natuurlijk nog even beantwoord. Zelf in de bus de maaltijd gebruikt, waarna om half tien één van de overlanders zo’n heerlijke maaltijd had klaargemaakt dat Kees wederom tot eten overging.

Hierna naar de afgesproken plaats gegaan waar we door Bassan werden opgehaald. Aangekomen in de straat die was afgezet bleken er enkele honderden gasten aanwezig te zijn en kregen wij een plaatsje vooraan aan een tafel. We hadden veel bekijks omdat wij de enige blanke gasten waren.
Onder tromgeroffel en vrolijke gezang van een groep die ze begeleiden kwamen de twee bruidsparen binnen. Daarna kwam een mannelijke danser een act opvoeren vlak voor onzer neus, het geheel werd op de lokale televisie uitgezonden. De mannen dansten apart en de vrouwen in een ander gedeelte, maar beide partijen konden elkaar gewoon zien. Toen Jannie met Bassan ging dansen kwam direct de cameraman van de TV in actie want dat was wel heel apart. Voor we er erg in hadden stonden wij beiden ook op de dansvloer mee te dansen. Om kwart voor twee zijn wij vertrokken, daar we de volgende morgen vroeg opmoesten om veel dingen voor de overtocht met de boot te regelen. Tegenover het boekingskantoor ons bivak opgeslagen.

12 november

Om 9 uur zouden we ons melden bij het boekingskantoor voor de overtocht naar de grens van Soedan over het Nassermeer. Daar bleken al de nodige overlanders klaar te staan, want er is maar beperkt plaats op de boot die de auto’s moet vervoeren, en als er géén plaats meer is dan zal je weer een week moeten wachten op de volgende boot, en daar hebben we dus echt geen trek in. De lengte van de bus werd gemeten want die is prijsbepalend, daarna mochten alléén de bestuurders zich melden daar de hr. Salah van het boekingskantoor anders gek zou worden, hij legde de procedure uit waarna wij bepaalde papieren gingen regelen ergens anders in de stad. Na terugkomst weer naar het kantoor van de hr. Salah waarna wij te horen kregen dat wij nog géén ticket konden verkrijgen daar wij nog geen Soedanees visum hebben, die zoals afgesproken met de ambassade morgen ochtend afgehaald kon worden, we kregen wel een papier mee met een optie voor een boeking.
Het geheel heeft geduurd van 9 tot ong. 3 uur. De spullen voor de bootreis van 17 uur gepakt in een  aparte tas, want we zullen ook als we de bus in de haven hebben achtergelaten in Egypte nog een nacht in een hotel moeten verblijven, zo ook in Soedan in afwachting van de bus, daar wij met een aparte passagiers boot gaan.   

13 november

Dit verhaal op internet gezet op ons plaatsje, waardoor onze plek voor het boekingskantoor/politiebureau achter de Franse mensen waarmee we naar het consulaat van Soedan zouden gaan, inmiddels bezet was, iets verderop neergezet en gaan slapen.

Om ongeveer 2 uur werd Jannie wakker van een hoop lawaai en ging kijken wat er aan de hand was. Er was een groep jongeren een gebouw aan het bekogelen met stenen, dus meteen Kees geroepen die zag dat de Fransman achter zijn stuur ging zitten om weg te rijden, toeterde naast onze auto om ons te waarschuwen en we gingen er gelijk achteraan, beider mannen in onderbroek achter het stuur. Toen we een paar kilometer verderop stopten zagen we dat zijn voorruit van de Toyota landcruiser 
te barsten was. Dus wij hebben erg veel geluk gehad.
Achteraf bleek dat er overdag een Nubiër was doodgeschoten, en volgens de Nubische gemeenschap onterecht, vandaar deze nachtelijke demonstratie.

Geparkeerd naast het gebouw van de Soedanese ambassade om de rest van de nacht door te brengen.

Om half negen gelijk naar de ambassade om onze visums te regelen, door enorm ambtelijk gedoe duurde het geheel ongeveer twee uur. Vervolgens naar het boekingskantoor in de stad om onze boottickets te regelen. Daarna ging Kees met de Fransman met een rot gang met de auto’s naar de haven, ongeveer 15 km rijden. Daar aangekomen was het zéér hectisch om de bus op de boot te krijgen.

Enorm veel papierwerk om de nummerplaten in te leveren en de bus uit te voeren, alles bij een temperatuur van ruim 30 graden en veel wachtparades waren we uiteindelijk om ong. half vijf klaar, toen moesten we alleen nog met negen personen geperst in een Peugeot 504 van 35 jaar oud terug naar het hotel in de stad. Jannie was met de Franse echtgenote naar het hotel gelopen met bagage om daar een kamer te boeken. Het wachten duurde zolang dat ze maar naar een echte voetbalwedstrijd daar vlakbij zijn wezen kijken, het leek wel een belangrijke wedstrijd daar er alom politie aanwezig was, maar er was weinig publiek, maar wel gezellig gesproken met diverse voetballers. Bij terugkomst in het hotel om vijf uur bleken de mannen net vijf minuten binnen te zijn.

Gezamenlijk in de stad gegeten en wat boodschappen gehaald voor de overtocht en vroeg naar bed.

14 november

Ontbijt in de tuin van het hotel, om 8.30 uur opgehaald door de Peugeot om naar de haven gebracht te worden. Nu gelukkig minder mensen, wel moesten er onderweg nog een paar dingen voor iemand anders geregeld worden. In de haven de douane gepasseerd om aan boord te gaan om een plekje aan dek te zoeken voor de nacht om te slapen, het liefst in de schaduw i.v.m. het wachten op het vertrek om ongeveer 5 uur in de middag. Kees nog even naar de bus om zijn carnet de passage (het auto paspoort) te halen die hij de dag ervoor vergeten was. Tijdens het wc bezoek in de bus voelde hij de boot bewegen waarna hij maar vlug weer is opgestaan om van boord te gaan, het was namelijk niet bekend hoe laat de boot met de auto’s zou vertrekken. We hadden een redelijke plaats in de schaduw
schuin onder een reddingsboot op het bovenste dek, er waren géén stoelen aanwezig, en we moesten met onze slaapzakken op het metalen dek slapen want de boottocht ging ong. 17 uur duren. In de loop van de dag kwamen er steeds meer mensen bij, en het was echt vechten voor een plekkie. Er waren ook honderden mensen beneden. Uiteindelijk zijn we om ruim vijf uur vertrokken, en een half uur later was het al donker, daarom zijn we al vlug gaan slapen omdat we van de afgelopen dagen gebroken waren en er weinig licht aan boord was, alleen het licht van de sterren wat erg mooi was.

Klik op de titel van dit bericht om onder deze pagina te reageren.